De Nederlandse beeldhouwer Tom Claassen (Heerlen, 1964) staat bekend om zijn speelse en monumentale sculpturen. Hij werkt met traditionele beeldhouwmaterialen zoals brons, marmer en gips maar ook in latex, beton en polyurethaan. Claassens stijl is herkenbaar door zijn eenvoudige en krachtige vormen geïnspireerd op dieren en mensen.
Claassen studeerde van 1984 tot 1989 aan de Academie voor Beeldende Kunsten St. Joost in Breda. Zijn werk is tentoongesteld in galeries en musea in heel Europa en zijn sculpturen zijn te vinden in openbare en particuliere collecties over de hele wereld. Bekende voorbeelden van werken van Claassen in de openbare ruimte in Nederland zijn de Olifanten langs de A6 in Almere, de Mol in Best en de Sitting Men op Schiphol.
In 1992, net aan het begin van zijn carrière, toonde DeLOODS al werk van Claassen. Een installatie bestaande uit vijf sculpturen van klei vulde toen deze hal. In mei 2023, bijna dertig jaar later, bood DeLOODS met deze tentoonstelling de gelegenheid opnieuw een werk van Claassen in deze unieke setting te bekijken.
HET WERK
Het werk van Tom Claassen gaat over de essentie van de vorm. Zijn sculpturen zijn geen nabootsing van de natuur maar nadrukkelijk autonome beeldhouwwerken waarin hij zoekt naar de archetypische vorm van de dingen.
Typerend voor het werk van Claasen is de speelsheid die hij toevoegt aan de sterke vereenvoudiging van zijn mens- en dierfiguren. Samen met de hoge aaibaarheidsfactor maakt dit zijn werk toegankelijk voor een groot publiek.
Voor het maken van dit werk koos Claassen voor purschuim, een materiaal dat in de bouwsector wordt gebruikt voor isolatie en afdichting. Door het purschuim te spuiten en te snijden ontstaan verschillende texturen die het werk een eigen uitstraling geven. De sokkel waarop het beeld rust wordt gevormd door een oude scheefgezakte kast met nostalgische waarde voor de kunstenaar.
fotografie: Leo van Kampen
In de tentoonstelling Tom Claassen – het werk onderzochten we samen met het publiek de context van het beeld van Tom Claassen. Het project draaide om het presenteren van een werk op een manier die de toeschouwer aan het denken zette over tentoonstellingen en hun eigen verwachtingen daarvan. De presentatie was zo opgezet dat de toeschouwer langzamerhand ontdekte dat niet zozeer het werk van Claassen maar zijzelf het onderwerp waren van de tentoonstelling. Door de toeschouwer te activeren middels het verzamelen van teksten en de mogelijkheid om te stemmen hadden zij zelf invloed op de presentatie. Uit deze presentatie leerden we dat het fijn is als een project gelaagd is, en voor iedereen iets anders te bieden heeft. Afhankelijk van hun eigen ideeën, verwachtingen en achtergrond namen toeschouwers allemaal iets anders mee uit deze presentatie.
